Door het raam
zie ik het leven voorbij trekken,
binnen staat de tijd stil.
Ik heb het gevoel dat ik te laat ben,
te langzaam,
dat ik het over het hoofd zie,
dat ik overal achteraan loop.
En ik wil zo graag geloven dat het er allemaal wel is,
dat het komt,
dat ik alleen nog even moet ontdekken.
Maar die angst, de wanhoop, het ongeloof, het wantrouwen....
En toch,
laat ik op weg gaan,
op zoek gaan naar een wereld om in thuis te komen,
een vanzelfsprekendheid om in op te gaan.
©Judith Nachtschade
Geen opmerkingen:
Een reactie posten