A: ‘We willen graag weten wat er echt is gebeurd.’
B: ‘Maar als je iets vertelt, wordt het toch altijd een verhaal?’
A: ‘Maar in het Japans is een verhaal iets met een verzonnen element erin. Wij willen geen verzonnen verhaal. Wij willen ons “tot de feiten beperken”, zoals men hier zegt.’
B: ‘Maar als je iets vertelt - in woorden, in het Japans of in een andere taal – dan moet je toch al iets verzinnen? Begin je eigenlijk niet al met verzinnen als je alleen maar naar de wereld kijkt?
De wereld is niet alleen maar gewoon de wereld. De wereld is zoals we die begrijpen, toch? En door iets te begrijpen, voegen we er iets van onszelf aan toe, niet? Dan is het hele leven toch een verhaal?’
(Beetje aangepast, maar uit: Het leven van Pi / Yann Martel, vert. door G. Baardman en T. Stheeman)
