Ik weet niet wie me op de wereld heeft gezet en wat de wereld is, of wat ikzelf ben. Ik leef in een vreselijke onwetendheid over alle dingen. Ik weet niet wat mijn lichaam is, wat mijn zintuigen en mijn geest zijn. Ik weet niet eens wat dat deel van mij is dat denkt wat ik zeg en dat over alles nadenkt, ook over zichzelf, en zichzelf evenmin kent als iets anders. Ik zie die verschrikkelijke ruimten van het heelal die mij omvatten en constateer dat ik aan één hoekje van deze enorme uitgestrektheid gebonden ben, zonder dat ik weet waarom ik juist hier en niet ergens anders ben geplaatst, en evenmin waarom de weinige tijd die ik gekregen heb om te leven, mij is toegewezen op dit moment van de ganse aan mij voorafgaande en op mij volgende eeuwigheid, en niet op een ander moment. Aan alle kanten zie ik slechts oneindigheden, die mij omsluiten als een atoom of als een schaduw die er maar één ogenblik is en dan nooit meer.
Uit: Pensées / Blaise Pascal, nr. 398 [Ned. vert.: nr. 427, p. 183]. Gelezen in Mara : een beschouwing van goed en kwaad / Stephen Batchelor, p. 9
