ik
functioneer alleen maar.
Ja,
het gaat wel goed,
niets
te klagen,
ik
doe wat ik doen moet,
het
is niet zo dat ik mij verveel,
dat
is het niet.
Maar dat
gemis,
de
connectie, het gevoel ontbreekt,
ik
voel mij afgesneden,
incompleet,
en
dat hartsverlangen naar haar,
HAAR.
Het
ontbreken van vaste grond,
een
uitzichtloos uitzicht,
ik
wil naar huis.
Waar
is ze nu?
Ik
kan haar niet vinden,
ik
weet niet waar nog te zoeken,
ik
weet niet wat te doen,
en
al helemaal niet hoe.
In
het wachten,
glijdt
het leven voorbij,
en
tijd zonder haar is weggegooide tijd.
Zal ik haar voorbij gelopen zijn?
Zal
ik haar wel herkennen?
Haar, ben ik dat???
Haar, ben ik dat???
©Judith Nachtschade
